Zaburzenia pamięci w insulinooporności

6
11267
[Autopromocja]

Aby zrozumieć, dlaczego zaburzenia pamięci mogą występować w insulinooporności, muszę Wam opowiedzieć o tym, jak działa insulina i co wykazano w badaniach naukowych.

Pamiętajmy, że insulina jest hormonem, a hormony mają ogromną moc.

Insulina  łącząc się ze swoim receptorem, który znajduje się w naszych tkankach (np. w wątrobie, mięśniach, tkance tłuszczowej, mózgu) – wywołuje szereg działań,  min. aktywuje różne geny. Ja zajmę się jej wpływem na mózg.
W mózgu najwięcej receptorów znajduje się w najważniejszych jego obszarach odpowiedzialnych między innymi za uczenie się:

  • kora przedczołowa, striatum, and hipokamp

Kora przedczołowa jest pofałdowana, jej budowa jest charakterystyczna tylko dla ludzi i fascynuje wielu naukowców. Jest ona odpowiedzialna nie tylko za uczenie, myślenie abstrakcyjne, nasze pomysły, ale także za samoświadomość. Innymi słowy powoduje ona, że naprawdę jesteśmy ludźmi. Osiąga pełną dojrzałość dopiero około 20-25 roku życia.

Wróćmy jednak do działania insuliny, która – aby wywołać efekt – musi połączyć się z odpowiednim receptorem w mózgu.

Obrazując można to porównać do klucza (insulina) i zamka w drzwiach (receptor).

Klucz otwiera zamek w drzwiach i naszym oczom ukazuje się pomieszczenie. Gdy kluczy jest wiele (dużo insuliny w insulinooporności), wkładane są wszystkie naraz do zamku, uszkadzając go. Wtedy jedynym rozwiązaniem, aby wejść do pomieszczenia, jest wyważenie drzwi – ten niesubtelny proces powoduje, że drzwi zostają uszkodzone. Zastanówmy my się, czy jest to korzystna sytuacja dla naszego mózgu? Takie wdarcie się do niego na siłę?

Co na to świat nauki?

Od dawna obserwowano współwystępowanie insulinooporności z chorobami psychiatrycznymi (depresja, choroba dwubiegunowa) i neurologicznymi (demencja – na początku objawia się lekkimi  zaburzeniami pamięci) i nie do końca rozumiano, dlaczego tak jest. Natomiast ww. zależność uświadamia nam lekarzom, że insulinooporność musi mieć wspólne tło patogenetyczne (przyczynowe) z powyższymi chorobami.

Insulina, przechodząc przez barierę krew-mózg, łączy się ze swoimi receptorami. Następnie ma negatywny wpływ na plastyczność synaps, czyli połączeń neuronów (ponieważ się wdziera niczym przez wyważone drzwi) w układzie dopaminergicznym (produkującym dopaminę) i powoduje spadek stężenia dopaminy. To z kolei odbija się negatywnie na naszej kondycji psychicznej: impulsywności, nastroju, zapamiętywaniu i podejmowaniu decyzji.

Przekładając to na język pacjenta: nadmiar insuliny wytwarza patologiczne połączenia w mózgu, które w przyszłości mogą skutkować rozwinięciem się ww. chorób. Pamiętajmy jednak, że jest to proces powolny i dzieje się na przestrzeni naszego życia. Dlatego nie odkładajmy leczenia na przyszłość, zróbmy coś dla siebie tu i teraz.

Dlaczego dopamina jest tak ważna?

Dopamina, podobnie jak serotonina, jest bardzo ciekawym hormonem, zwanym przez niektórych hormonem szczęścia. Wydziela się np. kiedy jesteśmy zakochani i właśnie u osób zakochanych dopamina działa podobnie jak środki psychoaktywne. Niektóre produkty żywnościowe lub aktywność fizyczna również podnoszą stężenie dopaminy. Osoby z niedoborem tego hormonu są bardziej skłonne do popadania w uzależnienia, ponieważ niektóre środki psychotropowe podnoszą stężenie dopaminy.

Jak leczyć zaburzenia pamięci, które występują w insulinoporności?

Podam tutaj moje rady, które nabyłam przez lata doświadczeń i stosuje w codziennej praktyce lekarskiej. Jeśli macie ochotę na szersze kompendium wiedzy o insulinooporności, polecam Wam moją książkę, którą napisałam właśnie po to, by zebrać dla Was wszystkie najważniejsze informacje na ten temat. Jej tytuł to: Insulinooporność – młodsza siostra otyłości. 5 kroków do wyleczenia.

1. Metformina

Jest to niezwykle ważny preparat w terapii insulinoooporność, ponieważ zmniejsza on insulinooporność. Wyobraźmy sobie, że jest to preparat cofający czas. Wielu psychiatrów, którzy leczą depresję czy chorobę dwubiegunową, u pacjentów otyłych zaleca terapie metforminą.

2. Antyoksydanty

Antyoksydanty to substancje, które hamują działanie wolnych rodników tlenowych, a te niszczą nasze DNA. Na temat roli antyoksydantów pisałam w artykule: Anti-aging: czy można zatrzymać czas?

3. Rytm snu i czuwania

Nasze hormony pracują rytmicznie. Całym układem hormonalnym zarządza podwzgórze i przysadka – o tym pisałam Czym zajmuje się endokrynolog? Podwzgórze to część mózgu ważąca 4 gramy i odpowiedzialna za wiele rytmów w naszym organizmie. Bardzo ważne o której godzinie idziemy spać i … niestety należy zasypiać o godzinie 22:00, latem najpóźniej o godzinie  23:00. Zwrócę tu jeszcze uwagę na długość snu, ponieważ powinien on trwać od 7-9 godzin – w zależności od tego, ile mamy lat. Ważnym elementem jest jeszcze nieprzerwany sen, ponieważ sen też trwa w rytmach tzw. faza REM i non-REM. Jeżeli więc śpimy 8 godzin w odpowiednich porach, ale wybudzamy się, to nie będziemy regenerować naszego mózgu.

4. Regularne posiłki

W podwzgórzu jest np. ośrodek głodu i sytość (czyli miejsce, które odpowiada za nasz apetyt), który reguluje, ile zjadamy pokarmów. Na ten ośrodek ma wpływ:
– co dzieje się w naszym mózgu
– jakie hormony są wytwarzane przez tkankę tłuszczową
– jakie hormony są wytwarzane przez nasze jelita.
Nieregularne jedzenie to jak nieregularna praca serca. Jak nasze jelita pracują w chaosie? Po prostu źle.

5. Posiłki o niskim indeksie glikemicznym.

Należy zjadać żywność, która mają w sobie mało cukrów prostych – jest to nazwane dietą o niskim indeksie glikemicznymi. Jeżeli dostarczamy do naszego organizmu mało cukrów prostych, to wydzieli się mało insuliny, a właśnie o to nam chodzi.

6. Aktywność fizyczna

To, że aktywność fizyczna ma korzystny w pływ na nasze zdrowie, wszyscy wiemy. W kontekście tego artykułu podkreślę, iż aktywowane mięśnie do pracy zmniejszają insulinooporność. Minimalna  ilość aktywności fizycznej to 150 minut tygodniowo. Dla osób, które nie tolerują wysiłku fizycznego, zaleca się szybki spacer w ilości 10 tys. kroków/ na dobę.

7. Koncentracja uwagi na rzeczach istotnych.

Zastanówmy się o czym myślimy cały dzień? Czy dotyczy to przeszłości (która jest tylko wspomnieniem), czy przyszłości (której nie ma), czy teraźniejszości? Często my kobiety mamy rozbiegane myśli i jest nam trudno skoncentrować się na byciu tu i teraz. Dodatkowo dochodzi szeroko rozumiany stres – na ten temat pisałam: Anti-aging: jak walczyć ze stresem.
Zarówno koncentracja uwagi, jak i kolejne punkty poniżej, pojawiły się też w artykule Zaburzenia pamięci w chorobie Hashimoto, ale pozwalam sobie przytoczyć je tutaj ponownie, ponieważ są jakby wspólnym mianownikiem obu tematów dotyczących pamięci.

8. Jeżeli staramy się spełnić punkty od 1-7 i nadal mamy zaburzenia pamięci, to należy udać się na konsultację neurologiczną, celem wykluczenia choroby neurologicznej.

9. Jeżeli neurolog wykluczy chorobę neurologiczną, warto zasięgnąć oceny psychiatrycznej, celem odpowiedzi na pytanie, czy w tej sferze coś się nie dzieje, co powoduje utratę pamięci.

Pozdrawiam Was serdecznie,
Doktor Luiza

Poprzedni artykułZaburzenia pamięci w chorobie Hashimoto
Następny artykułOdżywianie małego dziecka

6 KOMENTARZE

  1. Bardzo dziękuję za ten tekst. Dzięki Pani mediom społecznościowym i blogowi poszłam do lekarza i leczę IO i otyłość, ale też udało mi się przekonać tatę do wizyty u lekarza i on również się leczy. Bardzo dziękuję i życzę Pani wszystkiego co najlepsze.

  2. Uwielbiam dowiadywać się od Pani mądrych rzeczy, o ktorych raczej się nie pisze ani nie słyszy, nawet w gabinetach lekarskich ☺

Skomentuj Sandra Anuluj odpowiedź

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.