2. Nawyki oddechowe – zalecenie na luty

Mamy luty, i choć na dworze panuje jeszcze zimowa aura, to już możemy zauważyć, że codziennie po trochu przybywa dnia. Przez okna wpada coraz więcej słońca, a pogoda zachęca nas do spacerów na świeżym powietrzu. Taki przedwiosenny klimat to dobry moment na porządki, nie tylko w szafie, ale również w swoim życiu :). Na przyjrzenie się swoim nawykom i wprowadzenie pozytywnych zmian, aby powitać wiosnę z nową energią.

A nic tak nie dodaje energii, jak kilka świadomych wdechów, które dotleniają całe nasze ciało, rozluźniają nas, wyciszają. Jednak czy wykonujemy je prawidłowo? W tym miesiącu chciałabym, abyśmy przekierowali swoją uwagę na coś, czemu na co dzień raczej się nie przyglądamy, a co ma istotny wpływ na funkcjonowanie całego naszego organizmu. Żebyśmy przyjrzeli się swojemu oddechowi.

Na co dzień oddychamy automatycznie. Oddech jest dla nas czymś naturalnym, co robimy bezwiednie. Jednak wiele z nas robi to nieprawidłowo, wyrabiając sobie niekorzystne nawyki oddechowe.

Obecnie żyjemy w ciągłym stresie i pośpiechu. Próbujemy za wszelką cenę wypełnić obowiązki, dopiąć terminów. I choć fizycznie nic nas nie goni, a my nie musimy przed niczym uciekać, to nasz organizm nieustannie znajduje się w stanie pobudzenia, przez co nasz oddech staje się krótki i płytki, nie dotlenia całego naszego organizmu. W dodatku za dużo siedzimy, a za mało się ruszamy. Przez większą część dnia pochylamy się nad telefonem, książką, komputerem, przyjmując niewłaściwą pozycję, która niekorzystnie wpływa na nasze nawyki oddechowe.

Nie chodzi o to, aby od teraz przez cały dzień skupiać się wyłącznie na oddechu i na niczym więcej. To byłoby nienaturalne, a wręcz niewykonalne ;). Wystarczy jednak, że codziennie rano, wieczorem lub w ciągu dnia znajdziemy taki moment, w którym przyjrzymy się swojemu oddechowi.

Zacznijmy więc od tego, aby zwolnić. Jeśli na co dzień jesteśmy spięci i zdenerwowani, to oddychając uruchamiamy nasz układ współczulny, który wprowadza nasz organizm w tryb „walcz lub uciekaj”. Mimo że za rogiem nie czai się żadne poważne zagrożenie, a wszystkie strachy są wyłącznie w naszej głowie, to nasz mózg i tak wysyła adrenalinę do ciała, przez co staje się ono niepotrzebnie napięte, gotowe do walki z potencjalnym zagrożeniem. Z kolei do głowy uderza nam nonadrenalina, która zaburza nam logiczne myślenie i zdrową ocenę sytuacji.

Następnie przyjrzyjmy się naszej postawie. Jeśli na co dzień mamy pochyloną głowę, zgarbione plecy, a nasza klatka piersiowa zapada się do środka, to oddychając w takiej pozycji, nie uruchamiamy prawidłowo przepony. A tylko oddychając za pomocą przepony jesteśmy w stanie uruchomić nasz układ przywspółczulny. Układ przywspółczulny działa odwrotnie niż układ współczulny, sprawia, że stajemy się spokojni, wyciszeni, lepiej skoncentrowani. Dokładniej pisałam o tym we wpisie z zeszłego roku – https://okiemdoktorluizy.pl/polecane/oddychaj-zalecenie-na-styczen/.

Oddech można ćwiczyć, za pomocą prostych ćwiczeń oddechowych. Ważne, aby wykonywać je codziennie, kiedy mamy wolną chwilę. Stańmy lub usiądźmy swobodnie, rozluźnijmy się, opuśćmy luźno ręce. Wyprostujmy plecy, cofnijmy brodę, dajmy pierś do przodu. W takiej pozycji nasza klatka piersiowa i nasz brzuch mogą prawidłowo się poruszać, i nic nie będzie blokowało naszego oddechu.

Następnie weźmy kilka wdechów:
– 4 sekundowy wdech
– i 6 sekundowy wydech.

Pamiętajmy, że prawidłowy oddech odbywa się nie przez usta, ale przez nos. Jeśli oddychamy przez usta, porusza się górna część naszej klatki piersiowej. W ten sposób uruchamiamy nasz układ współczulny i stajemy się spięci. Oddychając przez nos uruchamiamy naszą przeponę, aktywujemy nasz nerw błędny, taki oddech nas relaksuje, uspokaja i odżywia. Aby sprawdzić, czy oddychamy przeponą, możemy położyć sobie ręce na brzuchu i wtedy podczas wdechu poczujemy, jak nasze dłonie unoszą się i lekko rozchodzą na zewnątrz.

I to jest nasze zadanie na luty, aby oddychanie w taki sposób stało się dla nas nawykiem.

Pozdrawiam Was cieplutko,

Doktor Lu.